چطور با ارز دیجیتال ارزش پول خود را حفظ کنیم؟

حفظ ارزش پول در برابر فرسایش ناشی از تورم، دغدغه اصلی سرمایه‌گذاران و شهروندان در اقتصادهای باثبات و بی‌ثبات است. تورم، به‌عنوان افزایش عمومی سطح قیمت کالاها و خدمات در طول زمان، مستقیماً قدرت خرید هر واحد پولی را کاهش می‌دهد. این پدیده معمولاً با استفاده از شاخص‌هایی مانند شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI) اندازه‌گیری می‌شود.

ماهیت تخریبی تورم بر ثروت، به‌ویژه در شرایط بحران‌های اقتصادی، تشدید می‌شود. هنگامی که دولت‌ها برای مقابله با بحران اقدام به چاپ پول به‌صورت بی‌رویه می‌کنند، این امر مستقیماً منجر به افزایش تورم و کاهش ارزش پول فیات می‌شود. به‌عنوان‌مثال، در شرایط کنونی، دلار آمریکا بخشی از ارزش خود را ازدست‌داده و تحلیلگران بزرگی همچون گلدمن ساکس پیش‌بینی کرده‌اند که دلار ممکن است طی چند سال آینده تا حدود ۲۰ درصد از ارزش خود را از دست بدهد.

از منظر اقتصادی، ارزهای فیات به دلیل انگیزه قدرتمند سیاسی برای رشد کوتاه‌مدت اقتصادی، در بلندمدت هرگز گزینه مناسبی برای ذخیره ثروت نبوده‌اند، زیرا سیاست‌های پولی غالباً انگیزه‌هایی برای کاهش ارزش پول در طول زمان دارند. به همین دلیل، افراد متمول معمولاً درصد بسیار کمتری از دارایی خالص خود را به‌صورت نقد نگهداری می‌کنند و به دنبال دارایی‌هایی باقابلیت حفظ ارزش هستند.

یک دارایی ایده‌آل برای حفظ ارزش باید دارای چندین معیار اصلی باشد: کمیابی (Scarcity)، دوام (Durability)، قابلیت تعویض (Fungibility) و قابلیت تأیید (Verifiability). این معیارها در طول تاریخ، سرمایه‌گذاران را به سمت پناهگاه‌های امن سوق داده است.

اگر شما هم به خرید بیت‌کوین یا سایر ارزهای دیجیتال برای حفظ ارزش دارایی‌های خود فکر می‌کنید، این مقاله بلاگ التکس تمام آنچه لازم دارید بدانید را تشریح می‌کند.

ارزیابی بیت‌کوین در مقایسه با ابزارهای سنتی پوشش تورم

برای قرن‌ها، سرمایه‌گذاران به طور سنتی برای محافظت از دارایی خود در برابر اثرات فرسایشی تورم، به سمت دارایی‌هایی روی می‌آوردند که ارزش ذاتی دارند یا بازدهی آنها به نرخ تورم مرتبط است.

پناهگاه‌های امن سنتی:

• طلا: طلا برای مدت‌های مدیدی به‌عنوان یک پناهگاه امن (Safe Haven) و ذخیره ثروت در نظر گرفته شده است. طلا توانسته است در طول تاریخ، ارزش خود را حفظ کند و در دوره‌های تورمی به‌عنوان ذخیره ثروت استفاده شود.
• املاک و مستغلات: ارزش املاک و مستغلات و همچنین درآمد حاصل از اجاره معمولاً با تورم افزایش می‌یابد و به همین دلیل یک گزینه متداول برای پوشش تورم به شمار می‌آید.
• اوراق‌قرضه شاخص‌بندی شده با تورم: این اوراق که عمدتاً توسط دولت‌ها منتشر می‌شوند، پرداخت بهره خود را بر اساس نرخ تورم تعدیل می‌کنند و به حفظ قدرت خرید سرمایه‌گذار کمک می‌کنند.

ظهور بیت‌کوین به‌عنوان طلای دیجیتال:

در سال‌های اخیر، بیت‌کوین (BTC) به‌عنوان یک پوشش مدرن احتمالی علیه تورم مطرح شده و به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد، رقابت تنگاتنگی را با طلا آغاز کرده است. حامیان بیت‌کوین استدلال می‌کنند که ماهیت غیرمتمرکز آن، استقلال از سیاست‌های پولی سنتی و از همه مهم‌تر، عرضه ثابت ۲۱ میلیون واحدی، یک "کمیابی دیجیتالی" ایجاد می‌کند که آن را در برابر فشارهای تورمی مقاوم می‌سازد.

جدول زیر، مقایسه‌ای بین ویژگی‌های کلیدی بیت‌کوین و دارایی‌های سنتی برای حفظ ارزش ارائه می‌دهد:

اگرچه استدلال‌های نظری بر قابلیت بیت‌کوین به‌عنوان یک ذخیره ارزش بلندمدت در برابر تورم مزمن تمرکز دارند، عملکرد تاریخی آن در برابر شوک‌های ناگهانی مالی، نیازمند احتیاط است. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که بیت‌کوین در برابر تورم مزمن (ناشی از سیاست‌های پولی ضعیف و چاپ پول) عملکرد خوبی دارد و با افزایش‌پذیرش نهادی (مانند شرکت‌هایی که مقادیر بزرگی از بیت‌کوین نگهداری می‌کنند)، نوسانات آن با انتظارات سیاست پولی کلان جهانی همبستگی بیشتری یافته است. به‌عنوان‌مثال، قیمت بیت‌کوین به‌شدت به داده‌های تورمی آمریکا مانند شاخص CPI واکنش نشان می‌دهد. کاهش تورم می‌تواند باعث کاهش نرخ بهره توسط فدرال رزرو شود که این امر به نفع دارایی‌های پرریسک مانند بیت‌کوین است. همچنین، تضعیف شاخص دلار آمریکا در کوتاه‌مدت می‌تواند نویدبخش وضعیت خوبی برای بیت‌کوین باشد.

بااین‌حال، زمانی که وحشت نقدینگی بر بازار حاکم می‌شود، سرمایه‌گذاران نهادی همچنان بیت‌کوین را به‌عنوان یک دارایی پرریسک تلقی کرده و آن را می‌فروشند تا نقدینگی موردنیاز را به دست آورند. این امر در دو رویداد بزرگ تاریخی به‌وضوح مشاهده شد:

1.     سقوط مارس ۲۰۲۰ (کووید-۱۹): در اواسط ماه مارس ۲۰۲۰، با شروع پاندمی و اعمال قرنطینه‌های سراسری، بیت‌کوین همسو با بازارهای سهام (مانند S&P 500 و داوجونز) سقوط شدیدی را تجربه کرد. داده‌های آن چین نشان می‌دهند که در آن زمان، قیمت بیت‌کوین حدود ۶۰ درصد کاهش یافت و با یک رویداد «قوی سیاه» (Black Swan) مواجه شد.

2.     بحران‌های نقدینگی اخیر: در زمان بحران‌هایی مانند بحران بانکی مارس ۲۰۲۳ نیز بیت‌کوین پایداری نشان نداد و نوسانات و افت قیمت قابل‌توجهی را تجربه کرد.

این عملکرد نشان می‌دهد که بیت‌کوین به‌جای اینکه یک "پناهگاه امن تاکتیکی" باشد که در زمان هرج‌ومرج اقتصادی کوتاه‌مدت از سرمایه محافظت کند، بیشتر یک "پوشش ریسک استراتژیک" در برابر تورم ساختاری بلندمدت است. باگذشت زمان، همبستگی بیت‌کوین با دارایی‌های سنتی ریسک‌پذیر (مانند سهام) و حتی دارایی‌های امن (مانند طلا) افزایش‌یافته است که ضرورت تحلیل عملکرد بیت‌کوین در چارچوب اقتصاد کلان جهانی را برای سرمایه‌گذار روشن می‌سازد.

کدام ارزهای دیجیتال برای حفظ ارزش پول مناسب هستند؟

این بخش به بررسی دارایی‌های دیجیتالی می‌پردازد که بیشترین پتانسیل را برای ایفای نقش به‌عنوان ذخیره ارزش (Store of Value) دارند، با در نظر گرفتن ویژگی‌های ضد تورمی، ریسک‌های پایداری و کاربردهای نوظهور.

ذخایر ارزش پایدار و ضد تورمی (Hard Assets)

برای حفظ ارزش پول در بلندمدت، تمرکز باید بر دارایی‌هایی باشد که دارای مکانیزم‌های ضد تورمی بوده و ارزش کاربردی بالایی دارند:

الف) بیت‌کوین (BTC)

بیت‌کوین همچنان به‌عنوان اولین و بزرگ‌ترین دارایی دیجیتال، بهترین گزینه برای حفظ ارزش در افق زمانی بلندمدت (۵ تا ۱۰ سال) شناخته می‌شود. دلایل این امر ریشه در ساختار پروتکلی آن دارد:

• کمیابی ساختاری: عرضه کل آن محدود به ۲۱ میلیون واحد است. همچنین، تولید بیت‌کوین از طریق فرآیند ماینینگ (استخراج) سخت است و با هر رویداد هاوینگ، سخت‌تر می‌شود.
• ماهیت غیرمتمرکز: استقلال آن از نهادهای مرکزی و سیاست‌های پولی، آن را به گزینه‌ای جذاب در برابر چاپ پول بی‌رویه دولتی تبدیل کرده است.

ب) اتریوم (ETH)

اتریوم به‌عنوان دومین ارز دیجیتال با بزرگ‌ترین ارزش بازار، اخیراً به سمت هدف ذخیره ارزش حرکت کرده است.

• مدل اقتصادی ضد تورمی: به‌روزرسانی‌های اخیر در شبکه اتریوم (از جمله مکانیزم توکن‌سوزی) منجر به کاهش قابل‌توجهی در تعداد اتریوم‌های تولید شده است، به‌طوری‌که در بازه‌های زمانی مشخص، اتریوم به یک دارایی ضد تورمی (Deflationary) تبدیل می‌شود.
• پتانسیل رشد بر اساس کاربرد: اتریوم نه‌تنها یک ارز است، بلکه یک پلتفرم قرارداد هوشمند است که اکوسیستم امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) بر پایه آن ساخته شده است. این ارزش کاربردی بالا، تقاضای بلندمدت را تقویت کرده و تحلیلگران، پیش‌بینی‌های صعودی برای قیمت آن تا سال ۲۰۳۰ (تا ۸۳,۰۰۰ دلار در دیدگاه‌های خوش‌بینانه) مطرح کرده‌اند.

استیبل‌کوین‌ها: ثبات قیمت و ملاحظات ریسک پشتوانه

استیبل‌کوین‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که ارزشی ثابت و پایدار (معمولاً معادل یک دلار آمریکا) داشته باشند. هدف اصلی آن‌ها ارائه پناهگاهی در برابر نوسانات بازار کریپتو در کوتاه‌مدت و تسهیل تراکنش‌های مالی است.

ریسک‌های ذاتی پایداری:

پایداری استیبل‌کوین‌ها مطلق نیست. ریسک‌های متعددی از جمله کمبود نقدینگی ذخایر، نوسانات و ترس بازار، مسائل نظارتی و اشتباهات مدیریتی می‌تواند منجر به دی‌پگ (Depegging) یا ازدست‌دادن وابستگی قیمت آن‌ها شود.

مطالعه موردی: فروپاشی UST

شکست استیبل‌کوین الگوریتمی ترا (UST) در سال ۲۰۲۲، یک درس تاریخی حیاتی بود. UST که پایداری خود را از طریق مکانیزم «ساخت و سوزاندن» (Mint and Burn) با توکن لونا (LUNA) حفظ می‌کرد، فاقد پشتوانه فیزیکی یا فیات کافی بود. این نقص باعث شد تا در شرایط فشار فروش و خروج گسترده نقدینگی، دچار «مارپیچ مرگ» (Death Spiral) شده و ارزش آن تقریباً به صفر برسد.

بررسی استیبل‌کوین‌های دارای پشتوانه فیات (USDT و USDC):

• شفافیت: USD Coin (USDC) به دلیل انتشار منظم گزارش‌های حسابرسی توسط شرکت‌های معتبر مانند Deloitte، شفاف‌ترین پشتوانه را در میان استیبل‌کوین‌های بزرگ ارائه می‌دهد.
• ریسک پشتوانه تتر: تتر (USDT) باوجود محبوبیت، بیشترین بحث را در مورد پشتوانه‌های خود داشته است. اگرچه تتر اعلام می‌کند هر واحد USDT با ۱ دلار آمریکا یا دارایی‌های معادل آن پشتیبانی می‌شود، اما ذخایر آن ترکیبی از اوراق تجاری، دارایی‌های دیجیتال و سایر ابزارهای مالی است و در گذشته به دلیل عدم شفافیت کامل مورد انتقاد بوده است.

ریسک نظارتی و سیستم مالی سنتی:

قوانین جدید مانند قانون MiCA اتحادیه اروپا، ناشران استیبل‌کوین را ملزم به داشتن ذخایر نقدشونده ۱:۱ و انطباق با مقررات سخت‌گیرانه (مانند مؤسسات پول الکترونیکی یا EMI) می‌کند. این استانداردسازی به نفع استیبل‌کوین‌هایی با شفافیت بالا است. بااین‌حال، حتی استیبل‌کوین‌های شفاف‌تر نیز از ریسک‌های سیستم مالی سنتی مصون نیستند؛ ورشکستگی بانک سیلیکون‌ولی در سال ۲۰۲۳ منجر به دی‌پگ کوتاه‌مدت USDC شد، زیرا بخش‌هایی از ذخایر آن در آن بانک نگهداری می‌شد. این موضوع اهمیت پایش ریسک شخص ثالث در بانک‌های نگهدارنده ذخایر را نشان می‌دهد.

سرمایه‌گذاران بلندمدت در فضای ارزهای دیجیتال باید به دنبال دارایی‌هایی باشند که پتانسیل کاهش همبستگی با بیت‌کوین و ارزش کاربردی فراتر از سفته‌بازی محض دارند:

الف) توکن‌های دارایی دنیای واقعی (RWA)

توکن‌های RWA (Real World Assets) نماینده دارایی‌های فیزیکی و ملموس (مانند املاک و مستغلات، اوراق بهادار، طلا یا سهام) در بلاک‌چین هستند.

• مزیت حفظ ارزش: این دارایی‌ها به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا از مزایای ضد تورمی دارایی‌های سنتی (مانند ملک که ارزش آن با تورم افزایش می‌یابد) بهره‌مند شوند، در حالی که از شفافیت، امنیت و قابلیت انتقال سریع بلاک‌چین استفاده می‌کنند. RWAها، با پیوند زدن ارزش دیجیتال به دارایی‌های سنتی، ارزش ذاتی بیشتری نسبت به پروژه‌های سفته‌بازی محض ایجاد می‌کنند.
• پتانسیل سرمایه‌گذاری: پروژه‌هایی مانند Landshare و Centrifuge در حال ایجاد بستری برای توکنیزه کردن این دارایی‌ها هستند.

ب) آلت‌کوین‌های دارای مدل اقتصادی قوی و ضد تورمی

برای حفظ ارزش بلندمدت، آلت‌کوین‌ها باید فراتر از هیجانات بازار عمل کنند و دارای مدل‌های اقتصادی پایدار باشند.

• مکانیزم توکن‌سوزی: برخی آلت‌کوین‌ها، حتی در دسته میم‌کوین‌ها، از مکانیزم‌های ضد تورمی مانند توکن‌سوزی برای کاهش عرضه کل و ایجاد کمیابی استفاده می‌کنند (مانند PEPE و HOGE).
• توکن‌های دیفای با درآمدزایی: توکن‌های دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) که در شبکه‌های قرارداد هوشمند راه‌اندازی شده و دارای کاربرد بومی برای رأی‌گیری یا تسهیل معاملات هستند، ارزش آتی خود را به کاربرد واقعی و مدل درآمدزای پروتکل گره می‌زنند. این پلتفرم‌ها قدرت را از واسطه‌های سنتی دور کرده و با کارمزدهای پایین، جذابیت بالایی برای سرمایه‌گذاری بلندمدت ایجاد می‌کنند.

ج) دارایی‌های کم همبستگی

بازار آلت‌کوین‌ها تا حد زیادی وابسته به نوسانات قیمتی بیت‌کوین است. ایجاد یک سبد کاملاً متنوع در دارایی‌های دیجیتال دشوار است، زیرا نوسانات بیت‌کوین بر درک ارزش بسیاری از آلت‌کوین‌ها تأثیر می‌گذارد. بااین‌حال، سرمایه‌گذاری محتاطانه در آلت‌کوین‌هایی با تمرکز بر حریم خصوصی (مانند Zcash - ZEC) یا پروژه‌هایی که با هدف تضعیف همبستگی از طریق جفت‌ارزهای آلت‌کوین/استیبل‌کوین معامله می‌شوند، می‌تواند به تنوع‌بخشی پرتفوی در این فضای پرریسک کمک کند.

نکات قابل‌توجه حفظ ارزش پول با خرید ارز دیجیتال

حفظ ارزش پول با ارز دیجیتال مستلزم یک رویکرد جامع است که شامل مدیریت ریسک استراتژیک، امنیت نگهداری دقیق و درک محیط نظارتی پویا باشد.

۳.۱. استراتژی‌های جامع مدیریت ریسک و تخصیص سرمایه

ارزهای دیجیتال از جمله ریسک‌پذیرترین کلاس‌های دارایی به شمار می‌روند؛ بنابراین، سرمایه‌گذار باید ریسک کلی سبد دارایی خود را به طور فعال مدیریت کند.

الف) تنوع‌بخشی (Diversification)

تنوع‌بخشی به‌عنوان یک استراتژی اساسی برای به‌حداقل‌رساندن تأثیر کاهش قیمت بر سودآوری کلی عمل می‌کند. این کار شامل توزیع سرمایه در ابزارهای مختلف سرمایه‌گذاری است:

• بین کلاس‌های دارایی: کاهش ریسک کلی با تخصیص سرمایه در بین دارایی‌های مختلف مانند سهام، اوراق بهادار و دارایی‌های رمزنگاری. به‌عنوان‌مثال، یک سبد محافظه‌کارانه بخش قابل‌توجهی از سرمایه را به اوراق بهادار (کمترین ریسک) و بخش کمتری را به کریپتو اختصاص می‌دهد.
• درون کلاس دارایی دیجیتال: تنوع‌بخشی در دارایی‌های دیجیتال شامل سرمایه‌گذاری روی ارزهای با کاربردهای متنوع و در میان بلاک‌چین‌های مختلف است. اگرچه بازار کریپتو تا حد زیادی به بیت‌کوین وابسته است، یک تخصیص منطقی برای حفظ ارزش در بخش کریپتو، می‌تواند شامل نسبت بالاتری از بیت‌کوین (۷۰٪)، و مابقی در آلت‌کوین‌های دارای ارزش بازار بالا، متوسط و کم باشد.

ب) تنظیم تعادل سبد (Rebalancing) و رویکردهای معاملاتی

پس از تخصیص اولیه سرمایه، عملکرد سبد باید به شکل منظم پایش شود. اگر نسبت دارایی‌ها از تخصیص هدف اولیه منحرف شود، باید با خریدوفروش مجدداً تعادل برقرار شود. همچنین، مدیریت ریسک عملیاتی شامل:

• ورود پله‌ای (DCA): خرید تدریجی دارایی برای مقابله با نوسانات شدید بازار.
• اجتناب از ریسک: پرهیز از سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی که ریسک بالقوه و غیرقابل‌توجیه دارند.

الزامات امنیت نگهداری (Custody) و محافظت از کلید خصوصی

نگهداری امن دارایی‌های دیجیتال، حیاتی‌ترین بخش حفظ ارزش پول است، زیرا هک، کلاهبرداری و سرقت از صرافی‌ها از خطرات همیشگی بازار رمزارزها بوده‌اند. در فضای کریپتو، کلید خصوصی (Private Key) رشته کدی است که مالکیت و دسترسی به دارایی‌ها را تعیین می‌کند. هرکس به این کلید دسترسی داشته باشد، به دارایی دسترسی خواهد داشت.

برای نگهداری بلندمدت و حفظ ارزش، باید ریسک امنیتی نگهداری (Custody Risk) را به حداقل رساند. این امر با تبدیل ریسک نگهداری به یک ریسک کنترل‌شده توسط سرمایه‌گذار محقق می‌شود:

• کیف پول سرد (Cold Wallet): این کیف پول‌ها که کلیدهای خصوصی را به‌صورت آفلاین و بدون اتصال به اینترنت نگهداری می‌کنند، امن‌ترین روش برای ذخیره بلندمدت ارزهای دیجیتال هستند.
  • کیف پول سخت‌افزاری: بدون شک امن‌ترین راه برای ذخیره ارزش بلندمدت هستند. آن‌ها از بهترین متدهای رمزنگاری استفاده می‌کنند و به دلیل آفلاین بودن، در برابر بدافزار و ویروس‌ها مقاوم هستند.
• کیف پول گرم (Hot Wallet): این کیف پول‌ها (مانند والت‌های نرم‌افزاری یا صرافی‌ها) به اینترنت متصل هستند و برای معاملات روزانه مناسب‌اند، اما ریسک امنیتی بالاتری دارند و برای نگهداری مقادیر زیاد سرمایه در بلندمدت توصیه نمی‌شوند.
• قاعده نگهداری: توصیه می‌شود دارایی‌هایی که برای حفظ ارزش بلندمدت خریداری می‌شوند، در کیف پول‌های شخصی سرد نگهداری شوند و از نگهداری آن‌ها در والت‌های صرافی‌ها اجتناب شود.

پایش و درک قوانین جهانی و محلی

عدم ثبات قوانین حاکم بر رمزارزها یک ریسک مهم است که می‌تواند بازار را تحت‌تأثیر قرار دهد. تطبیق با قوانین جدید، معیار دوام بلندمدت یک دارایی محسوب می‌شود. پروژه‌هایی که نتوانند با الزامات نظارتی مطابقت کنند، اعتبار خود را از دست می‌دهند.

الف) ریسک نظارتی جهانی

• MiCA (اروپا): قانون بازارهای دارایی‌های رمزنگاری شده اتحادیه اروپا (MiCA) یک چارچوب قانونی جامع است که الزامات سخت‌گیرانه‌ای برای ناشران استیبل‌کوین (مانند ذخیره نقدینگی ۱:۱) تعیین کرده است. در بلندمدت، این قانون با افزایش شفافیت، می‌تواند باعث بلوغ بازار و جذب سرمایه بیشتر شود.
• SEC (ایالات متحده): کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) نظارت خود را بر بازار کریپتو افزایش داده و در مواردی، دارایی‌های دیجیتال برجسته را به‌عنوان اوراق بهادار ثبت نشده طبقه‌بندی کرده است. این عدم وضوح نظارتی می‌تواند منجر به دعاوی حقوقی، حذف توکن‌ها از صرافی‌ها و ایجاد عدم اطمینان در بازار شود.

ب) وضعیت قانونی ارزهای دیجیتال در ایران

وضعیت قانونی رمزارزها در ایران در حال حاضر دارای پیچیدگی‌هایی است:

• عدم جرم‌انگاری برای افراد: خریدوفروش و نگهداری ارزهای دیجیتال توسط مردم به طور رسمی جرم اعلام نشده است.
• ممنوعیت در حوزه پرداخت و نظام بانکی: بانک مرکزی ایران به‌کارگیری بیت‌کوین و سایر ارزهای مجازی در تمام مراکز پولی و مالی کشور را ممنوع اعلام کرده و استفاده از رمزارزها به‌عنوان ابزار پرداخت همچنان ممنوع است.
• نظارت و احراز هویت: معاملات ریالی مرتبط با خریدوفروش رمزارزها تحت نظارت بانک مرکزی قرار دارد و صرافی‌های مجاز موظف به اجرای مقررات ضد پول‌شویی و تأمین مالی تروریسم (AML/CTF) و احراز هویت مشتریان هستند.

به دلیل وضعیت نظارتی مبهم در حوزه‌های پرداخت کلان، سرمایه‌گذاران داخلی باید ریسک عدم شفافیت در مقیاس وسیع را در نظر بگیرند و در معاملات خود احتیاط لازم را به کار بندند.

راهبردهای تخصیص سرمایه

۴.۱. استراتژی تخصیص سرمایه برای حفظ ارزش بلندمدت

تحلیل‌های ارائه شده نشان می‌دهد که حفظ ارزش پول با ارز دیجیتال یک استراتژی بلندمدت است که مستلزم تخصیص دقیق سرمایه بر اساس تحمل ریسک فردی است. ازآنجایی‌که دارایی‌های رمزنگاری شده پرریسک‌ترین کلاس دارایی محسوب می‌شوند، تخصیص بخش بزرگی از سبد به آن‌ها (مثلاً بیش از ۲۰٪) ریسک سبد را به‌شدت افزایش می‌دهد.

برای سرمایه‌گذاران با افق زمانی بلندمدت که به دنبال حفظ قدرت خرید در برابر تورم هستند، مدل تخصیص استراتژیک در حوزه کریپتو باید بر دارایی‌های باقابلیت کمیابی مطلق و کاربرد اثبات شده تمرکز کند:

• بخش اصلی (ذخیره ارزش ضد تورمی): اکثریت سبد کریپتو باید به بیت‌کوین (BTC) اختصاص یابد (مثلاً ۵۰٪ تا ۷۰٪). بیت‌کوین به دلیل کمیابی ذاتی، بهترین گزینه برای مقابله با کاهش ارزش ساختاری پول فیات است.
• بخش ثانویه (پلتفرم نوآورانه): تخصیص به اتریوم (ETH) به دلیل مدل ضد تورمی و نقش اصلی آن در اکوسیستم دیفای، برای بهره‌مندی از پتانسیل رشد بر اساس کاربرد واقعی، توصیه می‌شود.
• بخش نقدینگی و حفظ ثبات کوتاه‌مدت: استفاده از استیبل‌کوین‌های دارای شفافیت بالا (مانند USDC) برای نگهداری نقدینگی در برابر نوسانات بازار، ضمن احتیاط در برابر ریسک‌های سیستم مالی سنتی و الزامات نظارتی.
• بخش نوظهور (کاهش همبستگی): بخش کوچکی می‌تواند به دارایی‌های نوظهور مانند توکن‌های RWA (برای پیونددادن به دارایی‌های سنتی) یا آلت‌کوین‌های دارای مدل اقتصادی درآمدزا تخصیص یابد.

کریپتو، ابزاری نوین برای مقابله با کاهش ارزش فیات

ارزهای دیجیتال به‌ویژه بیت‌کوین، ابزاری نوین برای مقابله با کاهش قدرت خرید ناشی از سیاست‌های پولی تورم‌زا ارائه می‌دهند. بااین‌حال، استفاده موفقیت‌آمیز از ارزهای دیجیتال به‌عنوان ذخیره ارزش، در گرو درک این واقعیت است که این دارایی‌ها در کوتاه‌مدت نوسانات بسیار بالایی دارند و ممکن است در شوک‌های نقدینگی مانند یک دارایی پرریسک عمل کنند.

بنابراین، موفقیت در استراتژی حفظ ارزش در فضای دیجیتال به سه عامل حیاتی وابسته است:

1.     افق زمانی بلندمدت: حفظ ارزش با کریپتو باید در افق زمانی حداقل ۵ تا ۱۰ ساله مدنظر قرار گیرد.

2.     مدیریت ریسک دقیق: اجرای استراتژی‌های تنوع‌بخشی بین کلاس‌های دارایی و تنظیم منظم تعادل سبد.

3.     امنیت مطلق نگهداری: استفاده از کیف پول‌های سرد و سخت‌افزاری برای محافظت از کلیدهای خصوصی، به‌منظور صفر کردن ریسک‌های امنیتی قابل‌کنترل.

در نهایت، باتوجه‌به افزایش‌پذیرش نهادی و بلوغ این بازار، دارایی‌های دیجیتال با کمیابی ذاتی و مدل‌های اقتصادی قوی، به طور فزاینده‌ای به‌عنوان یک جایگزین مشروع و قدرتمند برای حفظ ثروت در برابر فرسایش ارزش پول فیات مطرح هستند.